Aidana Tastanova, Kazakistan vatandaşı olup, Kazak hükümeti bursuyla Moskova Devlet Uluslararası İlişkiler Enstitüsü’nde okuyan 3. sınıf hukuk öğrencisidir.
Aitylğan sõz – atylğan oq (çeviri: ‘Bir kere söylenen bir kelime bir daha hatırlanamaz’)
– Kazak atasözü
10 Temmuz’da, Kazakistan Parlamentosu’nun alt meclisi Meclis, bu alanı düzenlemeyi amaçlayan ‘Çevrimiçi platformlar ve çevrimiçi reklamcılık’ Yasasını kabul etti.
Çevrimdışı olarak yasa dışı olan her şey çevrimiçi olarak da yasa dışı olmalıdır; Avrupa Birliği’nin kolluk kuvvetleri uygulamalarına ilişkin bu varsayım, çevrimiçi davranışın ilkelerini mümkün olan en iyi şekilde özetlemektedir. Sosyal ağlar, blog yazarları, SMM uzmanları, hedef uzmanları ve daha birçokları gibi zamanlarının mesleki yeterliliklerinin doğduğu yeni bir bilgi girişimciliği alanı oluşturdu. Çevrimiçi içeriğin kalitesini ve güvenilirliğini, çevrimiçi reklamlardan elde edilen gölge geliri, çevrimiçi dolandırıcılığı düzenleme ve siber suçlara karşı engeller koyma zorunluluğu, böyle bir düzenleyici kanunun kabul edilmesine yol açtı.
Kazak yasasını hazırlayanlar, onu hazırlarken birçok sıkıntılı konuyu çözmeyi amaçladılar. Özellikle, bu, çevrimiçi platformların gelişiminin dinamikleri ile yasal bir çerçeveye sahip çevrimiçi reklamcılığın dinamikleri, çevrimiçi platformlarda iş yapan tüm kuruluşların haklarına saygıyı garanti eden etkili yasal mekanizmaların eksikliği ve çevrimiçi yürütmeye yönelik yasal çerçeveler arasındaki boşluktur. reklam. Ayrıca çevrimiçi platformların ve reklamların düzenlenmesine ilişkin Kazak yasasının hazırlanması sırasında uluslararası deneyimler de göz ardı edilmedi. Örneğin, Birleşik Krallık’taki Çevrimiçi Güvenlik Yasası. Vatandaşları yanlış, kötü amaçlı bilgilerden koruma konusunu gündeme getiren Alman Ağ Yaptırım Yasası da dikkate alındı.
Sosyal ağlar sosyo-politik gündemi oluşturan temel bilgi kaynağı haline gelmiş ve toplumsal ruh halinin barometresi rolünü üstlenmiştir. Reuters Enstitüsü’nün yakın zamanda yayınladığı yeni Dijital Haber raporunun verilerine göre, internet üzerinden sosyal ağlar üzerinden haber almayı tercih edenlerin payı %30’a yükseldi.
Ve bu bağlamda kabul edilen yasa, ilk kez ‘influencer (blogger)’, ‘çevrimiçi platform’, ‘İnternet platformu kullanıcısı’, ‘kamu topluluğu’ ve diğerleri gibi kavramları getiriyor. Medya alanındaki uzmanlara göre bu, blog yazarları ile klasik kitle iletişim araçları arasındaki farkın yasal olarak tanımlanması ve bu uzmanların hedef kitleyle ilişkilerinin düzenlenmesi alanında büyük bir atılımdır.
Bu nedenle yasa, internet sitesi sahiplerine, yanlış bilgi ve vergi kaçakçılığına karşı mücadelede devlet kurumlarıyla işbirliği yapma zorunluluğu getirmektedir. Kullanıcı sayısına yönelik bir ‘sayaç’ kurulması ve yetkili kurumlarla etkileşim için çevrimiçi platformun yasal temsilcisinin atanması zorunluluğu getiriliyor.
Ayrıca yasa çerçevesindeki en önemli konu, içerik hacmi her geçen gün artan çevrimiçi platformların arayüzlerinin devlet dilinde geliştirilmesidir. Ve bu içerik daha çeşitli ve ilginç hale geliyor. Ancak, tüm çevrimiçi platformlar arayüzü Kazakça kullanma fırsatı sunmuyor, kullanıcı sözleşmesini tam olarak tanımak için temel bir fırsat yok.
Reklam içeriği yayınlayan kullanıcıların reklam etiketlemesi ihtiyacına özellikle dikkat edilir. Hedefleme kavramının yanı sıra, reklam materyallerinin çevrimiçi platformlarda dağıtımını düzenleyen mevzuat da bugüne kadar yoktu.
Dolayısıyla, bu yasa paketinin, etkilenen kişilerin veya blog yazarlarının yayınlanan materyaller ve yanlış bilgilerin yayılması konusundaki sorumlulukları da dahil olmak üzere, cumhuriyet topraklarındaki çevrimiçi platformların işleyişine ilişkin düzenlemeyi daha da iyileştirmeyi amaçladığı görülebilir. reklam ve ticari faaliyetleri, yani sosyal medya hesaplarında yayınlanan reklamlar için gelir vergisinin ödenmesi.
Bu yasa tasarısının insan hakları savunucuları tarafından defalarca eleştirildiğini ve onu “liberal olmayan”, “sansürün sıkılaştırılması” olarak nitelendirdiğini söylemek gerekir. Ancak bu kanunun kabul edilmesinin doğruluğu lehinde tam tersi argümanlar ileri sürmek mümkündür. Dolayısıyla, öncelikle sosyal ağların ve yapay zeka teknolojilerinin gelişmesi, vatandaşların bilincini manipüle etme, panik yaratma, sahtekarlık yayma fırsatlarının hızla genişlediği konusunda hiçbir şüpheye yer bırakmıyor. İkincisi, genç neslin her türlü cihaza ve ağa son derece bağımlı olduğunu, iletişim ve olumsuz etkiler açısından savunmasız olduğunu unutmamalıyız. ‘Mavi balinaları’, siber zorbalık olaylarını, bazen temel siber hijyen becerilerine sahip olmayan çocukların psikolojisini felce uğratan ve kendilerini tehlikeli içeriklerden koruyan ‘mavi balinaları’ hatırlamak yeterli. Bu nedenle kullanımı Medya alanındaki bu tür yasal mekanizmalar, dijital teknolojinin ilerici gelişimi çağında gerekli olan pragmatik bir çözümdür. Ancak sansür riski de göz ardı edemeyeceğimiz bir risktir. Yeterli koruma hükümlerinin ve ifade özgürlüğü hususlarının dengelenmeye devam edeceğine dair umut var.
Kaynak: Hukukçu
